Moskova’ya geldiğimde öyrendim
kara haberi
ölüvermişsin
hep yapacağımız iş bu
ama seninki biraz saygısızlık
böyle biz ağabeylerinden önce.

Ben bu kez çıkıp gelince
kapkaranlık oluverdi
o apaydın
o düşler kenti
pırıl pırıl Moskova.
İlk aklıma gelen soru şu:
Moskova senin mezarına elbette sığmaz
ama mezarın Moskova’ya sığdı mı acaba?

Ufacık bir adamdın bu dünyada Jak
vulkanik bir susku içinde
benim gibi ufacık onun gibi şunun gibi
bu dünya bir zerre bile değil evrende
ama sen bu dünyada ressamdın
hem de koskoca.

Ne mutlu
Moskova gibi yerde
malın mülkün yalnız paletin ve tuvalin
boyaların en güzelleriyle
çizerek en doğrularını gerçeklerin
ve en güzellerini düşlerin
ressamlık ettin.

Aydınlığa adanmışlık dediğin
yani insan gibi yaşamak
yani her şeye karşın adamlık
birkaç yaşama da sığmaz öyle kolay kolay
sen elli yılın içinde
hiç metelik vermeden cüce devlere
bir örnek adamlık ettin.

Girdim Moskova’ya
ne mezarını sordum
ne de ellerimde çiçek mum
ölümünü sildim kafamdan
yaşamına imreniyorum.